کاش خوابت دروغ بود

تیک تاک ثانیه‌ها مثل پتک به سرم میخورد. تا اینکه آن خبر مهم پخش شد: انا لله و انا الیه راجعون! سردار جواد حاجی خداکرم شب گذشته در اثر اصابت گلوله سوداگران مرگ به درجه رفیع شهادت… نمی‌دانم با چه حالی خودم را تا حیاط کشاندم. بابا را که همیشه با قامت رشیدش از چهارچوبِ در داخل می‌شد، این بار بر سر دست می‌آوردند. پیچیده در پرچم سه‌رنگ ایران. باورم نمی‌شد آن هیکل ورزیده در چنان جعبه کوچکی جای گرفته باشد. تابوتِ بابا مثل یک کشتی بی‌لنگر از میان موج جمعیت راه باز کرد و داخل خانه شد. او را در جایی که همیشه می‌نشست. گوشه سالن پذیرایی روی زمین گذاشتند برای وداعِ آخر با همسر و فرزندان. گفتند، بچه‌ها را بیاورید با پدرشان خداحافظی کنند. ناباورانه جلو خزیدیم. پرچم را کنار زدند… احساس میکردم سربه‌سرم گذاشته‌اند. نگاهم را میان آدم‌ها گرداندم و در حالی که دنیا دور سرم می‌چرخید، گفتم: «نه، این بابای ما نیست!…»