مصریان باستان در آغاز برای اندازهگیری زمان به واضحترین تغییر در زندگیشان، یعنی سیلاب نیل، توجه داشتند. اما پس از چندی به اخترشناسی، مطالعهی اجسام بیرون از اتمسفر زمین، توجه پیدا کردند.
درخشانترین چیز در آسمان شب، ماه است. ماه در هر دورهی ۱/۲ ۲۹ روزه به نظر «رشد» میکند تا اینکه چونان دایرهای کامل به چشم میآید و سپس کوچک و کوچکتر میشود تا به طور کامل ناپدید میشود. هر زمان که ماه «نو» پدیدار میشد، مصریان ماه جدیدی را آغاز میکردند و هر دوازده ماه را یک سال در نظر میگرفتند. یک سال قمری مصری ۳۵۴ روز داشت. اما پس از چند سال، مصریان دریافتند که سیلاب نیل همواره در روزهای یک ماه رخ نمیدهد. بنابراین آنها نمیتوانستند از تقویم خود برای پیشبینی زمان درست سیلاب سالانهی نیل بهره ببرند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.